Il sorriso della Gioconda / Maria Carla Papini

Publik ISBD titull : Il sorriso della Gioconda : La scritura tra immaginario e reale Lloji i dokumentit : material i shtypur Autori : Maria Carla Papini, Autor Botuesi : Roma : Bulzoni Editore Data e botimit : 1989 Numri i faqeve 287 f. Dimensionet : 21 cm ISBN ( ose kod tjeter ) : 978-88-7119-033-5 Cmimi : ALL 100.00 Gjuha : Italiano Permbledhje : Nel libro di Maria Carla Papini, Il sorriso della Gioconda , il sorriso è il "segno" che unisce e separa i reale dall`immaginario, la realtà dalla finzione. Segno che, insieme, respinge, allontana, eclude e che è, anzi, tanto più affascinanate quanto più insondabile ne è il senso riposto, impenetraile l`enigma. Segno che dunque, rachiude in sé ed allude ad uno dei temi essenziali della problematica artistica novencentesca: il valore polesemico del testo ed il rapporto - in esso intrinseco - tra autore e lettore, mittente e destinario di un messaggio di cui la scrittura è, appunto tramite ma anche, inevitabilmente, limite: confine che collega e distinge forma e informe, concreto e atratto, caso e caos. E` dunque sul filo di questa problematica che si svolge il discorso della Papini, in uana reflessione critica che iveste l`intero panorama letterario novecentesco: da D`Annunzio a Pascoli, dal Futurismo alla Metafisica, all`ermetismo, alle più recenti esperessioni della poesia italiana conteporanea. Në librin e Maria Carla Papinit, Buzëqeshja e Mona Lizës, buzëqeshja është "shenja" që bashkon dhe ndan realen nga imagjinarja, realitetin nga trillimi. Një shenjë që, në të njëjtën kohë, zmbraps, largon, përjashton dhe që është, në të vërtetë, aq më magjepsëse, aq më e padepërtueshme është kuptimi themelor dhe enigma. Një shenjë që për rrjedhojë mishëron dhe aludon në një nga temat thelbësore të problemeve artistike të shekullit të njëzetë: vlerën polesemike të tekstit dhe marrëdhëniet - të qenësishme në të - midis autorit dhe lexuesit, dërguesit dhe marrësit të një mesazhi shkrimi i të cilit është, pikërisht përmes por edhe, në mënyrë të pashmangshme, kufi: kufi që lidh dhe dallon formën dhe paformësinë, konkrete dhe abstrakte, rastësi dhe kaos. Prandaj është në fillin e kësaj problematike që diskutimi i Papinit zhvillohet, në një reflektim kritik që mbulon të gjithë panoramën letrare të shekullit të njëzetë: nga D'Annunzio te Pascoli, nga Futurizmi te Metafizika, te Hermetizmi, te eksperimentet më të fundit të poezisë bashkëkohore italiane. Me vjen në mendje për analogji nje libër nga Ismail Kadare "La niche de la honte" Tit. orig. "Prilli i thyer"" traduit de l`albanais par Jusuf Vrioni. (shënim i imi). Permalink: http://77.242.24.128:9001/pmb_3.5/opac_css/index.php?lvl=notice_display&id=54017 Il sorriso della Gioconda : La scritura tra immaginario e reale [material i shtypur] / Maria Carla Papini, Autor . - Roma : Bulzoni Editore, 1989 . - 287 f. ; 21 cm. ISSN : 978-88-7119-033-5 : ALL 100.00 Gjuha : Italiano Permbledhje : Nel libro di Maria Carla Papini, Il sorriso della Gioconda , il sorriso è il "segno" che unisce e separa i reale dall`immaginario, la realtà dalla finzione. Segno che, insieme, respinge, allontana, eclude e che è, anzi, tanto più affascinanate quanto più insondabile ne è il senso riposto, impenetraile l`enigma. Segno che dunque, rachiude in sé ed allude ad uno dei temi essenziali della problematica artistica novencentesca: il valore polesemico del testo ed il rapporto - in esso intrinseco - tra autore e lettore, mittente e destinario di un messaggio di cui la scrittura è, appunto tramite ma anche, inevitabilmente, limite: confine che collega e distinge forma e informe, concreto e atratto, caso e caos. E` dunque sul filo di questa problematica che si svolge il discorso della Papini, in uana reflessione critica che iveste l`intero panorama letterario novecentesco: da D`Annunzio a Pascoli, dal Futurismo alla Metafisica, all`ermetismo, alle più recenti esperessioni della poesia italiana conteporanea. Në librin e Maria Carla Papinit, Buzëqeshja e Mona Lizës, buzëqeshja është "shenja" që bashkon dhe ndan realen nga imagjinarja, realitetin nga trillimi. Një shenjë që, në të njëjtën kohë, zmbraps, largon, përjashton dhe që është, në të vërtetë, aq më magjepsëse, aq më e padepërtueshme është kuptimi themelor dhe enigma. Një shenjë që për rrjedhojë mishëron dhe aludon në një nga temat thelbësore të problemeve artistike të shekullit të njëzetë: vlerën polesemike të tekstit dhe marrëdhëniet - të qenësishme në të - midis autorit dhe lexuesit, dërguesit dhe marrësit të një mesazhi shkrimi i të cilit është, pikërisht përmes por edhe, në mënyrë të pashmangshme, kufi: kufi që lidh dhe dallon formën dhe paformësinë, konkrete dhe abstrakte, rastësi dhe kaos. Prandaj është në fillin e kësaj problematike që diskutimi i Papinit zhvillohet, në një reflektim kritik që mbulon të gjithë panoramën letrare të shekullit të njëzetë: nga D'Annunzio te Pascoli, nga Futurizmi te Metafizika, te Hermetizmi, te eksperimentet më të fundit të poezisë bashkëkohore italiane. Me vjen në mendje për analogji nje libër nga Ismail Kadare "La niche de la honte" Tit. orig. "Prilli i thyer"" traduit de l`albanais par Jusuf Vrioni. (shënim i imi). Permalink: http://77.242.24.128:9001/pmb_3.5/opac_css/index.php?lvl=notice_display&id=54017

Ekzemplar

Inventari	Signatura	Media	Vendndodhja	Seksioni	Statusi
121652	XIV-16	Liber	Fondi ne gjuhe te huaj	Italianistike	DISPOZICION

---

page 1/1